De herinneringen aan mijn vakantie in Groenland beginnen al langzaam te vervagen met al het larp geweld van de afgelopen en toekomstige weken. Hoog tijd voor die blogpost -zeker nu er foto’s zijn.
Het plan was simpel: combineer een stapel ervaren hikers (Henco, Maaike, Martine, Sander en mijzelf) met Sien, die kayaktochten rond Groenland organiseert en wil uitbreiden naar wandeltochten. Voeg nog wat jong enthousiast bloed toe (Erik en Linda) en je hebt onze groep en onze vakantie in een notendop.
Uitzicht op ons startpunt. (Foto Martine)
Het vaste land van Groenland is grotendeels bedekt met een enorme een ijskap, (EDIT: ook niet bekend als de permafrost, thx Margot). Wij wandelden daarom over een eiland waar de temperatuur wat hoger lag (het heeft niet gevroren tijdens onze tocht) en de natuur wat gevarieerder. We werden met twee bootjes afgezet op het startpunt en vanaf dat moment hadden we tien dagen totdat onze helikopter vanaf het eindpunt zou vertrekken richting luchthaven.
We waren erg benieuwd of het haalbaar was. Op papier leken de dagafstanden erg kort, maar het routeboekje voorspelde ‘difficult terrain’.
Nou, dat hebben we gekregen :) Het kwam neer op een route zoeken door een landschap waar de eerste vijf dagen geen markeringen en geen pad waren, maar wel vele obstakels zoals velden met rotsblokken, heuvels en afgrondjes, puinhelling, sneeuwvelden waarvan we niet altijd konden overzien waar het water er onderdoor stroomde en zelfs een morenenveld (zijkant van een gletsjer). Zelf vond ik het klauteren erg gaaf en kreeg hier energie van, maar het bleek dat niet onze hele groep even blij was met alle rotsvelden en puinhellingen.
Spot iemand die extra energie heeft gekregen. (Foto Martine)
De eerste dagen van de tocht waren het zwaarst qua terrein, en waarschijnlijk mede hierdoor hadden we op de tweede avond onze eerste groepsaanvaring te pakken. De Beun himself heeft me ooit uitgelegd dat een conflict aan het begin van de reis goed is voor het groepsproces en dat bleek hier duidelijk van toepassing. We hebben besloten hoe we ervoor gingen zorgen dat iedereen het eens was met het proces van groepsbeslissingen (zelfs als de beslissing zelf niet unaniem hoefde te zijn). En daarna verliep de rest van de tocht zonder noemenswaardige conflicten. En de initiele aanvaring was voor mijzelf een goed moment om alle inzichten uit Nonviolent Communication eens in de praktijk te brengen. Viel niet tegen ;) Oh en mijn kookgroep was brilliant. Henco en Maaike zijn echt de meest relaxte mensen om mee op vakantie te gaan. Geniaal!
In de dagen daarna was het vooral spannend of we het zouden gaan halen. Onze ETA voor het eindpunt kroop langzaam de goede kant op, en uiteindelijk hebben we besloten om de doorsteek te riskeren. Er waren alternatieven in de vorm van ons door een boot te laten oppikken aan de noordkant van het eiland. Maar dat hadden we dan ter plekke met onze sateliettelefoon moeten regelen, verre van ideaal. Het bleek een gok die goed uitpakte, de lastigheid van het terrein nam af en op sommige stukken haalde we duizelingwekkende snelheden van rond de 4 km / uur. (Vergelijk dat met de minder dan 1 km per uur van de eerste dagen.)
Kornuiten bewonderen een gletsjer tijdens een avondwandeling. (Foto Martine)
Het landschap was eigenlijk al vanaf het begin af aan mooi te noemen. Ruig, alpien, maar dan op zee-niveau met de occasional ijsschots en altijd minstens drie gletsjers op de achtergrond om Henco tevreden te houden. Maar vanaf de tweede dag begon het serieus spectaculair te worden. Grote uitgesleten steenplaten waar je overheen loopt, schitterende uitzichten over de meren, alle kleuren mos, heide, veel bloemen en mistflarden om het geheel af te maken. Nou ja, de foto’s spreken voor zich.
En ook het lopen zelf was gaaaf. Voor het eerst had ik getrained voor een wandeltocht vanwege het vooruitzicht van eten voor tien dagen meetillen. En dat betaalde zich uit, het was allemaal prima te doen. En wat het zo leuk maakte was dat er legio terreinpuzzeltjes waren. Beekjes die overgestoken moesten worden, en waarvoor een goede plek gezocht moest worden. Sneeuwveldjes om te onderzoeken op beloopbaarheid. En scouten naar de ideale route. En dat allemaal in goed gezelschap. Ik geloof dat we Sien (lichtelijk) ongelukkig gemaakt hebben met onze eindeloze gekwebbel en slechte grappen, maar ik werd er in ieder geval erg blij van.
Tegen het einde bleek dat de tocht toch zijn tol aan het eisen was. Een oververmoeide en een zieke zorgden ervoor dat we uiteindelijk met slechts minimale speling de helikopter gehaald hebben. Eind goed al goed natuurlijk, maar een volgende keer wil ik iets meer reserve hebben. Maar de tocht als geheel was natuurlijk een groot succes. Geniaal terrein, mooi weer (slechte een paar dagen regen) en goed gezelschap.
En je hebt wellicht gehoord dat ijsberen kunnen rondlopen op Groenland. Dat klopt, maar die zijn we niet tegengekomen. In plaats daarvan hebben we oorlog gevoerd met een veel kwaadaardige diersoort: de vlieg. Ze waren in zulke grote getalen aanwezig dat het soms gewoon lastig was om je avondeten op te eten. Of om te lopen zonder ze in te ademen. Wind was onze vriend, en als die er niet was, dan moest je die zelf maar maken door rond te lopen. Dat maakte sommige diners dus een byzondere aangelegenheid. Nu hadden sommige groepsgenoten een muggen hoofdnetje meegenomen, maar helaas had mijn kookgroep die memo gemist dus moesten we het zonder stellen. En geef toe: het staat ook eigenlijk niet.
Foto’s zijn van Linda van den Berg en Martine Sprangers (Sprangers Fotografie).
Zo! Dat ziet er spectaculair mooi uit!
Ik heb een electrische vliegenmepper (soort van tennisracket op 2 AA baterijen). Ideaal spul tegen rondvliegend ongedierte.
Wellicht de volgende keer zo eentje meenemen?
Haha, ja en 10 pak reserve AAA. Het waren er serieus veel!
Oh wat mooi! Wat ben ik toch een druif dat ik niet mee ging. Maar ik wil wel even muggenziften: een ijskap (bevroren water) en permafrost (bevroren grond) zijn hele verschillende dingen!
Ja, dat ben je. Gelukkig gaan we dat binnenkort goedmaken ;) En blijkbaar heb ik het al een tijdje bij het verkeerde eind qua permafrost. gecorrigeerd.
Mooi verslag met goed gekozen illustraties, Erik! In de zomer van 2014 komt er een aangepaste herhaling en, wie weet, ook een alternatieve route elders in de regio. Hou seakayakingreenland.com in de gaten.